Toen mijn broer en ik opgroeiden in Leeuwarden, hadden we niet veel ruimte binnen om te spelen.

Vooral omdat overal vazen en andere fragiele objecten stonden die mijn moeder mooi vond. Vaak gingen we naar buiten om te doen alsof we al volwassen waren (ik was 12). We vonden dat geweldig en op de een of andere manier dachten we dat volwassenen vuur maakten, dus dat deden we. Vuur maken was leuk maar we wilden meer. We wilden kunnen eten van ons vuurproject.

De volgende keer hadden we stiekem braadpan van onze moeder gepakt met een tang en zelfs wat kruiden. We maakten weer een vuur en plaatsten de pan er op. In de keuken van het appartement hadden we wat vlees in reepjes gesneden en meegenomen naar het park. We deden het vlees in de pan en na een paar minuten nerveus omdraaien en erin prikken, besloten we het te 'snijden' met een stok omdat we een mes meenemen te eng vonden. Ik kan mij herinneren dat hij perfect medium rare gebakken was. Dat stukje vlees was het beste vlees wat ik ooit heb gehad. Dit was omdat WIJ het gemaakt hadden.